1939–16 oktober 2018. Henk werd in 1958 lid van de Olofspoort en van Quatre Bières.
Het is met grote spijt dat ik moet berichten dat onze goede oud-hbs- en QB-vriend, Henk Pfaltzgraff, heel plotseling is overleden. Dit gebeurde op 16 oktober, net een dag nadat een groepje hbs-en QB-vrienden – waar Henk dus ook bij was – een heel prettige avond samen hadden doorgebracht in de mooie oude Eerste Klas-Stationsrestauratie van Amsterdam CS, onze vaste plek. Die etentjes samen organiseren we zo een- twee keer per jaar.
Ze werden een traditie na twee reünies die vlak na elkaar plaatsvonden, in oktober 2001: de grote Olofspoort-reünie en de – ook grote – reünie van onze hbs-B, de 3de5 – later het van-der-Waals-lyceum – aan de Mauritskade in Amsterdam, tgv het 100-jarig bestaan. Zie ook de foto
hieronder. De gangmaker van onze samenkomsten begin-jaren 2000, was oud-hbs-klasgenoot, Rein Brolsma die ons al een paar jaar geleden verliet. (Rein was lid van het Amsterdams Studenten Corps.)
Ikzelf ken Henk dus al van onze hbs-tijd, voor onze Olofspoortjaren. Onze eind-examen jaren waren 1957-1958. Dit geldt ook voor een paar andere oud-QB/Olofspoort-leden die eerder op de 3de5 zaten: Frits Douma, Herbert Sarphaty, Bert van Es, Hubert Zeck, Henk Voet, Rob Lingeman (en ik).
Henk was wiskundige en heeft jarenlang wiskundeles gegeven op middelbare scholen in Noord-Holland – de laatste jaren voor zijn pensioen was hij con-rector van een grote scholengemeenschap in de Zaanstreek. Ook was hij na zijn pensioen actief in “adult education”.
Henk had veel kritiek op het middelbare onderwijs in Nederland. Zijn opinies kon je lezen op zijn website Henk’s Hoekje. Henk was op de hbs een ster in wiskunde (en schaken) en een sociale en vriendelijke man die onze (niet altijd even leuke) hbs-tijd opvrolijkte met zijn mooie en energieke piano-spel. (Wij zullen ons altijd zijn “Oh when the saints go marching in” herinneren.) Als wiskunde-docent heeft hij een belangrijke bijdrage geleverd aan het wiskunde-onderwijs in Nederland niet alleen als toegewijde leraar, maar ook door een nieuwe lesmethode te ontwikkelen.
Ik moet erbij zeggen dat – achteraf gezien – ons dineetje samen, de dag voor zijn heengaan, met een groep oude vrienden, wel een veel betere manier van afscheid nemen is geweest dan met de post een overlijdensbericht te ontvangen en daarna alleen naar een begrafenis te gaan. Wij als vrienden hebben nu tenminste een leuke en heel recente herinnering aan Henk.
Met vriendelijk groet uit Alexandria, VA, USA
Henk Groen
Zie ook foto 551.